Jak wspierać nieśmiałego malucha?

Łatwość w nawiązywaniu kontaktów bardzo pomaga w dorosłym życiu, zwłaszcza że wcale nie brakuje sytuacji, w których dobre umiejętności interpersonalne okazują się niezbędne do osiągania sukcesów na polu zawodowym czy prywatnym. Co ciekawe, obserwując już kilkuletnie dziecko można przewidzieć, czy wyrośnie na pewnego siebie człowieka, czy też pozostanie we własnej skorupie. Nieśmiałość u dzieci bardzo często nie jest postrzegana jako problem, jednak w miarę upływających lat trudności z adaptowaniem się do otoczenia mogą mieć poważne konsekwencje. Jak zatem ośmielić nieśmiałe dziecko?

Nieśmiałe dziecko: gdzie leży przyczyna?

Nadmierna wstydliwość u najmłodszych może wynikać zarówno z uwarunkowań genetycznych, jak i środowiska, w których się wychowują. Dzieci z natury małomówne, które jednak nie wykazują trudności w kontaktach z rówieśnikami nie powinny budzić w nas niepokoju. Jednak w momencie, kiedy wstydliwość u malucha bierze górę i z wielką niechęcią reaguje na obecność innych dzieci, warto pomóc mu w przełamywaniu barier międzyludzkich. Nieśmiałość może wynikać z metod wychowawczych – surowość ze strony rodziców często przyprawia dziecko o lęk, przyczyniając się do zahamowania rozwoju jego zdolności komunikacyjnych. Podobne efekty ma wywołuje nadopiekuńczość – wychowywanie dziecka „pod kloszem” pozbawia go możliwości kształtowania naturalnych zachowań.

Jak przejawia się nieśmiałość u dziecka?

Sygnałów, które świadczą o nadmiernej wstydliwości dziecka może być wiele, dlatego bardzo ważne, by w odpowiedni sposób je zinterpretować. Nieśmiałość u dziecka może objawiać się m.in. poprzez unikanie kontaktu wzrokowego, zakrywanie twarzy rękami czy chowanie jej między kolanami, zdawkowe odpowiedzi w stosunku do dorosłych i dzieci czy też unikanie kontaktów z rówieśnikami. Nieśmiałości u malucha nierzadko towarzyszy także jąkanie się czy problem z formułowaniem wypowiedzi. Niektóre dzieci wraz z pójściem do żłobka czy do przedszkola samodzielnie pokonują nadmierną wstydliwość, jednak to do naszych obowiązków należy zadbanie o ułatwienie mu przejścia przez ten trudny okres.

Nieśmiałość u dziecka: problem rozwiąże się sam?

Choć wielu rodziców nieśmiałych dzieci sądzi, że kiedyś w końcu z tego wyrosną, to brak pomocy ze strony dorosłych bardzo często kończy się brakiem brakiem wystarczająco dobrych umiejętności interpersonalnych tak potrzebnych w codziennych sytuacjach. Strach przed obcymi czy niechęć do przebywania w grupie skutecznie utrudnia normalne funkcjonowanie w społeczeństwie. Im wcześniej dostrzeżemy problem chorobliwej nieśmiałości, tym lepiej dla naszego malucha.

Jak pomóc nieśmiałemu dziecku?

Z uwagi na to, że nieśmiałość może prowadzić do poważnych schorzeń natury psychicznej jak nerwica czy depresja, powinniśmy poszukać optymalnych sposobów, które pomogą maluchowi przełamać swoje słabości. Rzucanie dziecka „na głęboką wodę” nie będzie najlepszym pomysłem, ale stopniowe oswajanie z rówieśnikami już tak. Warto zapraszać kolegów dziecka, powoli zwiększając grono jego najbliższych znajomych. Dobrym rozwiązaniem może okazać się również zabieranie pociechy na różne miejscowe wydarzenia, gdzie będzie miała okazję nabrać więcej śmiałości w stosunku do otaczających ją rówieśników. Bardzo istotne jest również wzmacnianie poczucia wartości u dziecka pochwałami czy zwykłą rozmową o jego uczuciach. Jeśli pomimo starań problem nieśmiałości wydaje się nasilać, warto zabrać dziecko do terapeuty – pomoc specjalisty czasem okazuje się niezbędna by maluch mógł zwalczyć swoją wstydliwość.